Dat het een poos is geleden dat ik nog geblogd heb. Het ontbrak me aan tijd. En hoewel ik altijd zeg dat dat geen uitvlucht mag zijn, toch was het ergens zo. Professioneel kruiste er heel wat mijn pad het afgelopen jaar. Konijnen goochel je niet terug kwam er. Er was een erg fijne boekvoorstelling. Mijn tweede jeugdboek zit veilig bij de uitgeverij en komt er volgend jaar. Ik werkte intensief mee aan een taalhandleiding. Ik mocht lezingen geven. Schrijfateliers voor kinderen begeleiden. Naast het lesgeven aan zesjarigen, nam ik ook een bende volwassenen onder mijn vleugels tijdens de lessen literaire creatie in de SAMWD. Dat het verrijkend was. En plezant. Dat ik mezelf tot het uiterste moest drijven. Ik bijleerde. Moest lachen. Ze mij verbaasden. Met verstomming en hilariteit. Ik op sommige momenten meedreef op een kabbelende stroom, maar dat het ook vaak zwemmen of verzuipen was. Dat het me heeft uitgeput. Ik nood heb aan vakantie. En dat er beslissingen gemaakt moeten worden. Want soms. Soms schreeuwt het hart zo luid, dat het verstand gedwongen wordt om te volgen.