Soms, geloof ik niet meer. In wonderen. In een fonds dat mijn boek uitgeeft. Maanden geleden legde ik alles wat ik te bieden heb, in de handen van een uitgeverij. Ik heb me ontdaan van jas, jurk, schoenen én ondergoed. Ik heb zelfs mijn bril toegestoken zodat ze elke oneffenheid en huidplooi in kaart konden brengen. En hier sta ik dan. Maanden later. In het midden van de straat. Naakt. Te wachten. Op een stukje stof. Om mijn verhaal. Ik betracht. Een ja. En ik verwacht. Zelfs een nee. En soms vraag ik me af. Hoelang? Hoelang hou ik nog vol?
