‘Hoe gaat dat dan: tegelijk juf én schrijver zijn?’
Ik hield mijn hand voor me. Denkbeeldig trok ik een lijn die mijn lichaam in twee helften verdeelde.
‘Zo’, zei ik.
‘Zo?’
‘Ja, de linkerhelft is juf en de rechterhelft is schrijver. Of hebben jullie het liever anders?’
Dit keer trok ik een diagonaal.
‘Of zo?’
Daarna trok ik denkbeeldig een lijn over mijn middel.
‘De bovenkant van mijn lichaam is dan schrijver en mijn onderkant… eh… juf?’
Als in een popcornmachine ploften er verschillende emoties de klas door. Gekke ideeën vlogen in het rond. Over hoe ik mijn lichaam het beste verdelen kon. Even schreef ik met mijn tenen en moest ik nadenken met mijn kont. In de hal van school liepen een paar benen rond die mij toebehoorden. Thuis zat dan een arm met hoofd te schrijven.
‘Misschien…’ Een verlegen jongen geraakte amper boven het gejoel uit.
Ik bedaarde de meute en gaf hem het woord.
‘Misschien moet je het gewoon laten zoals het nu is’, zei hij zacht. ‘Ik heb liever één stuk. Want een geheel is beter dan twee helften, hé.’
Hij had een punt. Dat mijn helften elkaar aanvullen.
Al zou ik toch graag… Ach laat maar. :-)
Ik hield mijn hand voor me. Denkbeeldig trok ik een lijn die mijn lichaam in twee helften verdeelde.
‘Zo’, zei ik.
‘Zo?’
‘Ja, de linkerhelft is juf en de rechterhelft is schrijver. Of hebben jullie het liever anders?’
Dit keer trok ik een diagonaal.
‘Of zo?’
Daarna trok ik denkbeeldig een lijn over mijn middel.
‘De bovenkant van mijn lichaam is dan schrijver en mijn onderkant… eh… juf?’
Als in een popcornmachine ploften er verschillende emoties de klas door. Gekke ideeën vlogen in het rond. Over hoe ik mijn lichaam het beste verdelen kon. Even schreef ik met mijn tenen en moest ik nadenken met mijn kont. In de hal van school liepen een paar benen rond die mij toebehoorden. Thuis zat dan een arm met hoofd te schrijven.
‘Misschien…’ Een verlegen jongen geraakte amper boven het gejoel uit.
Ik bedaarde de meute en gaf hem het woord.
‘Misschien moet je het gewoon laten zoals het nu is’, zei hij zacht. ‘Ik heb liever één stuk. Want een geheel is beter dan twee helften, hé.’
Hij had een punt. Dat mijn helften elkaar aanvullen.
Al zou ik toch graag… Ach laat maar. :-)
