Er zijn veel gevoelens waar ik aan toe geef: passie, geestdrift, oprechtheid, weemoed,… En er zijn er ook die ik probeer te onderdrukken. Omdat ik ze niet graag voel. Of omdat ik het spuuglelijke eigenschappen vind. Maar er zijn momenten waarop net die gevoelens hardnekkig de kop opsteken. Ik heb het met de boekenbeurs. Jarenlang ging ik er trouw naartoe. Ik verdwaalde in het boekenbos, kocht me bankroet en belandde daarna met een knagend gevoel op de bank. Maar dit (en vorig) jaar lukt(e) het me niet meer om de boekenbeurs in mijn agenda te zetten. Want ik ben jaloers. Ik ben jaloers op de geweldige schrijvers en illustratoren die hun handtekening mogen zetten. (En die zich waarschijnlijk ook soms steendood vervelen.) Hun flatgebouwen vol boeken lonken naar voorbijgangers. Ze worden besnuffeld en gekocht. Ze mogen gelezen worden. Dus. Ik geef eraan toe. Ik ben jaloers. En ik ga niet naar de boekenbeurs. Mijn jaloezie zet ik om in schrijf-ijver. Want ik wil er ook zitten. Volgend jaar. Of het jaar erna. Ten laatste.
