Over in het diepe duiken

Er zwemt een verhaal in mijn hoofd. Het zwemt er al enkele weken. Eerst doken er krabbels op. Daarna trokken zinnen baantjes en nu weet ik waar mijn boek naartoe moet. Toch probeer ik het schrijven uit te stellen. Iets in mij zegt dat er nog wat ontbreekt. Dus moet ik met gekrulde tenen geduldig aan de rand van het zwembad wachten. Controleren of ik mijn badpak niet ondersteboven aanheb, of ik mijn handdoek heb meegebracht,... Het is niks voor mij, geduldig zijn. Zeker niet omdat mijn hoofdpersonages het naar hun zin hebben in zwembad Sofie. Wanneer ik de afwas doe, hebben zij discussies. Ze dollen en houden wedstrijdjes. Ik hoor ze praten en lachen. Soms roepen ze vanbinnen uit: ‘Komaan, springen moet je doen!’ Nog even en ik duik samen met hen het water in. Nog even. 

---