Sofie De Moor
  • WELKOM,
  • IK
  • SCHRIJF
  • BOEKEN
    • Boos op baasje
    • Koning Koelkast
    • Geen kinderen, wel drie kippen
    • Dik oké!
    • Helemaal overstuur
    • Konijnen goochel je niet terug
  • &
  • meer!
    • KLAP
    • Uitgelicht - Provincies
    • Pimp je nieuwjaarsbrief
    • Verrekijkerbieb
    • BiB-BoX
    • Poëzie
    • Cursiefjes
  • NIEUWSGIERIG?
  • SCHREES
  • Hier!

Over hoe het begint

1/14/2018

0 Comments

 
Mid januari. Nu begint het pas écht leuk te worden. De kinderen weten eindelijk dat een stoel voor veel dingen kan dienen, maar dat er vooral op gezeten wordt. Ze houden hun boek op de juiste manier vast, kennen de leesrichting, vissen in een razend tempo letters uit hun hersenen en maken er woorden en zinnen mee. Daar waar het in september zoeken is naar een plek in nieuwe structuur en andere gewoontes, volgt nu de geruststelling dat ook de juf van het eerste leerjaar helpt wanneer het even minder gaat. Er is tijd voor (nog meer) humor en ... passies. Wanneer je als leerkracht eerste leerjaar je stempel wil drukken, dan moet je dat NU doen. Dat weet ik na twaalf jaar goed. Sedert ik deeltijds lesgeef aan de zessers en zeveners, is het moeilijker geworden. Tijdens die luttele zes uurtjes moet ik verdomd efficiënt aan stempel-zetten werken. Maar dat lukt. Soms. Zo mogen de kinderen, als er wat tijd over is, in hun kladschrift een verhaal schrijven. Vol trots schoof de eerste creatieveling zijn schrift over de tafel. Het was een geweldig verhaal over dieren in het bos. Hij had het zelf geschreven, dat zag ik aan alles. Vooral aan de blijdschap die van zijn gezicht afstraalde. ‘Wow, je wordt nog een echte schrijver!’ noteerde ik onderaan in het schrift. ‘Jij kan het weten want je bent er één, hé?’ vroeg hij. Ik knikte bevestigend. ‘Je hebt nog niet alles gezien, ik heb je mijn allereerste verhaal nog niet getoond.’ Hij bladerde terug in zijn schrift.
 
‘ik ben een kind van de duifel. mama, je hoeft nie te huile feeste alsof elku dag hier mijn laatstu is. hoop dat je deze draajt op mijn begraavenis. ‘
 
Hij schrok toen ik de tekst meezong op de bijpassende melodie. Ik lachte. Omdat hij het duidelijk goed begrepen had. Dat je je als auteur eerst over de verhalen van anderen moet buigen. En dan zonder aarzelen je eigen ding moet doen. 
​

0 Comments



Leave a Reply.

    Lang lang geleden!

    O​ver...

    boekvoorstelling
    2020!
    het vallen van bladeren
    ​bommetje
    leren
    dankbaar zijn
    geraakt
    jeugdboekenmaand
    fijne gedichtendag
    beste wensen
    de boekenbeurs
    gaan liggen
    voelen
    hoe het begint
    echt
    een stavaza
    de man met de lange jas
    de p van pen
    kakkewieten
    vakantie
    geen verrassing
    vakantierituelen
    ​jong geweld
    ​een raam
    proeven van poëzie
    een spannende lezing
    zes weken
    een geheime boodschap
    genieten
    schrezewiet
    lopen, liggen, zitten
    de bib
    ​voor het eerst
    goede voornemens
    een interview
    1 500 meter zwemmen
    ​een nieuwe werkplek
    een nieuwe wei
    een steentje
    een rekening
    beginnende auteurs
    een bekentenis
    de boekenkleerkast
    ​boekpromotie
    ​volhouden
    een hoge muur
    ​
    buitenlandse boeken
    illustraties
    twee helften
    schrollen & schrevers
    mijn bestelbus-fascinatie
    stiekem stage lopen
    geduld
    plankenkoorts
    een journalist
    in het diepe duiken
    onbekend terrein
    voor
    jaloezie
    voorlezen
    die andere
    eerste keer
    geweldige mensen
    een spannend moment
    foto's
    school
    schrijven
    een beslissing
Powered by Create your own unique website with customizable templates.