Het hoofd telt rare kronkels. Mijn hoofd heeft er een veelvoud aan. Vooral de hardnekkigste knoop: ‘Ge kunt het niet, meiske, schrijven.’ is er één die regelmatig fanatiek opspeelt. Ik koos er enkele maanden geleden voor om me ‘vol’ op het schrijven te gooien en dan heb je wel wat te bewijzen natuurlijk. Aan je partner, de je zo graag ziet. Aan vrienden, die in je dromen geloven. Aan de wereld, die niet op je zit te wachten. En aan jezelf, vooral aan jezelf. Wanneer je zo’n ‘ge-kunt-het-niet-gedachten’ niet meer weggejaagd krijgt met een borstel of enge kreet, heb je een probleem. Want dan dient er zich een blokkade aan. Tuurlijk had ik er al over gelezen. Tuurlijk had ik al auteurs gehoord die ermee in de knoei zaten. Maar ik? Nee, toch! Ik had het steevast weggelachen. Tot het eerste witte blad zich aandiende en het tweede en het derde en.
‘Misschien moet je je er gewoon bij neerleggen dat het nu eventjes moeilijk gaat’, zei iemand. ‘Iets anders doen. Zolang je maar schrijft. Wat maakt niet uit.’
Na wat gesputter en gejank heb ik het advies opgevolgd. Ben ik gaan liggen. Op mijn rug in het gras. Het was nat en koud. Maar dat doet er niet toe. Want naast het verhaal dat in mijn hoofd zit maar er niet goed uitkomt, heb ik andere ideeën. Ik begon ze uit te tekenen en merkte dat ik het toch kan. Schrijven. Dus doe ik nog maar eventjes voorzichtig verder. Het is niet wat ik gepland had. Maar maakt dat uit? Het mag. Vandaag, met de herfstzon op mijn neus. Omdat ik het verdomd graag doe.
‘Misschien moet je je er gewoon bij neerleggen dat het nu eventjes moeilijk gaat’, zei iemand. ‘Iets anders doen. Zolang je maar schrijft. Wat maakt niet uit.’
Na wat gesputter en gejank heb ik het advies opgevolgd. Ben ik gaan liggen. Op mijn rug in het gras. Het was nat en koud. Maar dat doet er niet toe. Want naast het verhaal dat in mijn hoofd zit maar er niet goed uitkomt, heb ik andere ideeën. Ik begon ze uit te tekenen en merkte dat ik het toch kan. Schrijven. Dus doe ik nog maar eventjes voorzichtig verder. Het is niet wat ik gepland had. Maar maakt dat uit? Het mag. Vandaag, met de herfstzon op mijn neus. Omdat ik het verdomd graag doe.
