Sofie De Moor
  • WELKOM,
  • IK
  • SCHRIJF
  • BOEKEN
    • Boos op baasje
    • Koning Koelkast
    • Geen kinderen, wel drie kippen
    • Dik oké!
    • Helemaal overstuur
    • Konijnen goochel je niet terug
  • &
  • meer!
    • KLAP
    • Uitgelicht - Provincies
    • Pimp je nieuwjaarsbrief
    • Verrekijkerbieb
    • BiB-BoX
    • Poëzie
    • Cursiefjes
  • NIEUWSGIERIG?
  • SCHREES
  • Hier!

Over een steentje

8/1/2016

1 Comment

 
Enkele jaren geleden speelden onze buurkinderen een nieuw spel: kiezelstenen over het muurtje gooien. Toen er geen stenen meer in de tuin van de buren lagen, hadden hun ouders door wat er aan de hand was. De kinderen kregen een preek én een gooiverbod. Toch gingen ze er stiekem mee door. En dat had een reden. Ik durfde wel eens in de aanval te gaan. Dan bekogelde ik de kinderen met papieren vliegtuigjes, snoepjes, water of wat aandacht…
Het was al een poos geleden, maar gisteren vlogen er toch steentjes onze kant op.
‘Auw!’ riep ik luid.
‘Wat is er?’ vroeg het buurmeisje.
Ik hoorde een stoel over de kiezels schuiven. Een neus en twee ogen gluurden over het muurtje.
‘Er zijn toch veel vreemde vogels de laatste tijd. Ze laten steeds stenen vallen. Nu belandde er één recht op mijn hoofd!’ Ik wees naar een vogel in de lucht en de steentjes op de grond.
‘Moet ik een pleister brengen?’ vroeg het buurmeisje bezorgd.
Ik schudde het hoofd. ‘Weet jij misschien hoe het komt dat vogels zoiets doen?’ vroeg ik terwijl ik haar over de muur tilde.
‘Misschien vinden ze jullie erg leuk en laten ze steentjes achter zodat je ze niet zou vergeten.’
‘Ik denk dat de vogels genoeg steentjes hebben achtergelaten om ze minstens nog honderd jaar te onthouden.’
‘Honderd jaar? Dan zijn jullie misschien ook al lang verhuisd’, zei het buurmeisje.
Na het buurmeisje, tilde ik de buurjongen ook nog over het muurtje. De buurman en buurvrouw waren minder avontuurlijk en kwamen gewoon langs de deur… :-) We maakten er een gezellige avond van. Zo’n avond die je alleen maar met superburen kan hebben. Toen het al voorbij bedtijd was en we meer en meer begonnen te geeuwen, was het tijd om afscheid te nemen. We gaven knuffels en zoenen.
‘Kan je niet mee verhuizen naar ons nieuwe huis?’ vroeg het buurmeisje zacht.
En daarmee vloog een klein, onzichtbaar steentje recht door mijn hart.

1 Comment
de buurvrouw
9/20/2016 07:32:22 pm

WHHAAAAAAAaaaaaWWW!!!! er vliegen hier veeel onzichtbare missteentjes naar jullie... TOT--->O SNEL---->LO? x

Reply



Leave a Reply.

    Lang lang geleden!

    O​ver...

    boekvoorstelling
    2020!
    het vallen van bladeren
    ​bommetje
    leren
    dankbaar zijn
    geraakt
    jeugdboekenmaand
    fijne gedichtendag
    beste wensen
    de boekenbeurs
    gaan liggen
    voelen
    hoe het begint
    echt
    een stavaza
    de man met de lange jas
    de p van pen
    kakkewieten
    vakantie
    geen verrassing
    vakantierituelen
    ​jong geweld
    ​een raam
    proeven van poëzie
    een spannende lezing
    zes weken
    een geheime boodschap
    genieten
    schrezewiet
    lopen, liggen, zitten
    de bib
    ​voor het eerst
    goede voornemens
    een interview
    1 500 meter zwemmen
    ​een nieuwe werkplek
    een nieuwe wei
    een steentje
    een rekening
    beginnende auteurs
    een bekentenis
    de boekenkleerkast
    ​boekpromotie
    ​volhouden
    een hoge muur
    ​
    buitenlandse boeken
    illustraties
    twee helften
    schrollen & schrevers
    mijn bestelbus-fascinatie
    stiekem stage lopen
    geduld
    plankenkoorts
    een journalist
    in het diepe duiken
    onbekend terrein
    voor
    jaloezie
    voorlezen
    die andere
    eerste keer
    geweldige mensen
    een spannend moment
    foto's
    school
    schrijven
    een beslissing
Powered by Create your own unique website with customizable templates.