Ik had een boekenkast boordevol boeken. Niks vreemds, denk je vast, daar zijn boekenkasten immers voor gemaakt. Juist. Tenzij dat ruim de helft van de boeken in die kast uit kinderboeken bestond. Ook al had ik geen kinderen of was ik geen kind meer (nuja …). Van de ruime helft van die helft stond hetzelfde logo op de kaft. Alle boeken waren met liefde geschreven, geïllustreerd, gevormd. En tuurlijk wist ik het wel. Maar ik durfde niet. Ik geloofde niet dat ik het kon. Tot er mij iemand kordaat maar bemoedigend toesprak dat ik maar eens van die springplank in het diepe moest duiken. Vier jaar geleden liet ik me van de rand van het zwembad het diepe in zakken. Voorzichtig. Er kwamen ruim veertien educatieve uitgaven. Van leesboekjes naar werkmappen, handleidingen en werkboeken. Er volgden twee ‘échte’ boeken. Bij die uitgeverij met het logo dat ik zo koester. En ik werd redacteur van dé mooiste jongerenkrant van het hele land. Vier jaar later, heb ik nog steeds de boekenkast (met annexen, ondertussen). En hoewel ik het nooit of nimmer had durven dromen, maak ik er zelf deel van uit. Nu ik terugkijk, weet ik het zeker. Voorzichtig is niks voor mij. Er zijn dromen die vragen nagejaagd te worden. Bommetje!